Saqif Zeynal şeirləri - Qocalığın bayrağı şeirin oxu
Qocalıq duman kimi çökən evlər bir az qəribə,
Bir az da qocaman görsənir...
Bizim də qapını qocalıq
Nənəmin çəliyiylə döydü,
Siqaretinin tüstüsüylə çökdü
Dünyaya bir "göz"lə baxan komamıza...
Biz onda hələ uşaq idik.
Onda bizim üçün qocalıqla əylənmək:
Çəliklə özümüzə qıça düzəldib
Nənəmi yamsılamaq,
Oturanda qucağına tökülən döşləriylə məzələnmək,
Başına dolanmağımızı istəmirdi deyə
Dayanmadan başına dolanmağımız vardı...
Özümüz də bilmədən qocalığın başına fırlanırmışıq illər öncə...
Həyat -
Gülüşü, ağlamağı üzündə qırışan
Nənəmin sifətiylə göstərirmiş bizə öz amansız üzünü...
Səsinin xırıltısına gülüb,
Titrəyən başına baxıb
Uğunub özümüzdən gedərdik...
Nənəmin titrəyən başı
Evimizdə hökm sürən qocalığın dalğalanan bayrağı,
Xırıldayan səsi qocalığın himniymiş demə...