Ne bir nefes yaralarıma nede bir yudum ilaç lazım..Varlığının dolu günleri şimdilerde yokluğunun sancılarıyla kavrulmakta.
Sana dair öyle çok birikmişliklerim var ki , ne dokunabildim nede sana uzatabildim ellerimi…Ne senden vazgeçebildim nede seninle olabildim..
Gittim tıpkı senin gibi!.Arkama baksaydım eğer , yüzünde senin için yarattığım dünyaya yenilirdi bu kalbim.
Bakamadım , yapamadım sustum ve gittim.Sana geride ne kaldı biliyormusun ?Bir gün değil bin gün çekeceğin acılar.Tıpkı ben gibi , tıpkı benim yanıp kavrulan yüreğim gibi.
Gözlerim sevdalı umutlarda sevdiğim bir umuttun içimde onuda aldım elinden.
Şimdide ben senin dünyanı elinden alıyorum.Hesapsızca , acımasızca tıpkı senin bana yaptığın o gün gibi..
Asla unutmadım kalbime attığın bıçak yaralarını.Bak yaralarım halen kanıyor dokundukça.Kabuk bile bağlamadan hep kanıyorlar.Çünkü sen en çok canımı acıtandın!..En çok içimi sızlatandın.
Beni bana bırakmıştın şimdi , bende seni sana bırakıyorum ve gidiyorum.Acılar kalbimde ,acılar benimle..
Elbet bir gün geçmez denen sızılar geçer , zaman dedikleri şey yarama ilaç olur..Elbet bir gün sensiz bir sabaha uyandığımda içimden çıkmış gitmiş olursun…
Ve elbet bir gün , vicdanınla baş başa kaldığın o soğuk akşamlarda ,O ayaz sabahlarında , arayacağın suçlunun SEN olduğunu anladığında.Ben senden ve herşeyden çoktan gitmiş olurum..
Kalbimi eline verdim..Sen hiç acımadan yaktın! Şimdi bende seni ateşe veriyorum sevgili…