3-( اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ جَارِ السُّوءِ فِي دَارِ الْمُقَامَةِ, فَإِنَّ جَارَ الْبَادِيَةِ يَتَحَوَّلُ )
[Allahummə inni ə‘uzu bikə min cəris-sui fi dəril-muqaməti fəinnə cərəl-bədiyəti yətəhavvalu]
«Allahım! Əbədilik evindəki pis qonşudan (cəhənnəmdən) Sənə sığınıram. Həqiqətən səhra [dünya] qonşusu dəyişir».
(Hakim, 1/532; Nəsai, 8/274)
4-(اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ قَلْبٍ لاَ يَخْشَعُ, ومِنْ دُعَاءٍ لاَ يُسْمَعُ, وَمِنْ نَفْسٍ لاَ تَشْبَعُ, وَمِنْ عِلْمٍ لاَ يَنْفَعُ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَوُلاَءِ الأَرْبَعِ )
– [Allahummə inni ə‘uzu bikə min lə yəxşəu, va min du`əin lə yusmə`u, va min nəfsin lə təşbə`u, va min `ilmin lə yənfə`. Ə‘uzu bikə min həuləil-arbə`i]
«Allahım! Təslim olmayan qəlbdən, eşidilməyən duadan, acgöz nəfsdən və faydasız elmdən Sənə sığınıram. Bu dörd şeydən Sənə sığınıram».
(Tirmizi, 5/519; Əbu Davud, 2/92)
5-(( اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ يَوْمِ السُّوءِ وَمِنْ لَيْلَةِ السُّوءِ وَمِنْ سَاعَةِ السُّوءِ وَمِنْ صَاحِبِ السُّوءِ وَمِنْ جَارِ السُّوءِ فِي دَارِ الْمُقَامَةِ ))
[Allahummə inni ə‘uzu bikə min yəumi-s-su’i va min leyləti-s-su‘i va min sə’-‘əti-s-su’i va min sahibi-s-su’i va min cə’ri-s-su’i fi də’ri-l-muqa’mə]
«Allahım! Pis gündən, pis gecədən, pis vaxtdan, pis dostdan və axirətdəki pis qonşudan Sənə sığınıram».
(Səhih əl-Cami, 1/411)
6-(( اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْجَنَّةَ وَأَسْتَجِيرُ بِكَ مِنَ الْنَّارِ ))
[Allahummə inni əs`əlukə əl-cənnətə va əstəciru bikə minən-nər]
«Allahım! Səndən Cənnəti diləyir və Cəhənnəm alovundan Sənə sığınıram (3 dəfə)».
(Tirmizi, 4/700; İbn Macə, 1453; Nəsai)
8-( اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِكَ مِنْ أُشْرِكَ بِكَ وِأَنَا أَعْلَمُ، وَأَسْتَغْفِرُكَ لِمَا لاَ أَعْلَمُ )
[Allahummə inni ə‘uzu bikə ən uşrikə bikə va ənə ə‘ləmu va əstəğfirukə limə lə ə‘ləmu]
«Allahım! Bilərəkdən edə biləcəyim şirkdən Sənə sığınır və bilmədən etdiklərim şirkə görə isə Səndən bağışlanma diləyirəm».
(Əhməd, 4/403)
9-( اللَّهُمَّ انْفَعْنِى بِمَا عَلَّمْتَنِى، وَعَلِّمْنِى مَا يَنْفَعُنِى، وَزِدْنِى عِلْماً )
– [Allahummə-nfə‘ni bimə ‘alləmtəni va ‘allim¬ni mə yənfə‘uni va zidni ‘ilmən]
«Allahım! Mənə öyrətdiklərini mənim üçün faydalı et, mənə faydası toxuna biləcək şeyləri isə mənə öyrət və elmimi artır!».
(İbn Macə, 1/92)
10-(( اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا أَللَّهُ بِأَنَّكَ الْوَاحِدُ الأَحَدُ, الصَّمَدُ, الَّذِي لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ, وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ, أَنْ تَغْفِرَ لِي ذُنوُبِي, إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ))
[Allahummə inni əs`əlukə yə Allahu biənnəkə əl-vahidul-əhədu, əs-samədu, əlləzi ləm yəlid va ləm yuləd, va ləm yəkun ləhu kufuvvən əhədun, ən təğfirə li zunubi, innəkə əntəl-ğafuru-r-rahim]
«Allahım! Həqiqətən, Sən tək və bir [heç bir şəriki olmayan] olduğun, [heç kəsə və heç nəyə] möhtac olmadığın, doğmayıb, doğulmadığın və bənzərsiz olmağın naminə Səndən günahlarımın bağışlanmasını istəyirəm. Həqiqətən, Sən bağışlayan və rəhm edənsən!».
(Nəsai, 3/52; Əhməd, 4/338)
11-(( اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الْحَمْدُ, لاَ إِلَهَ إِلاَّ أنْتَ ]وَحْدَكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ [ الْمَنَّانُ ] يَا [ بَدِيعَ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ, يَا ذَا الْجَلاَلِ وَا ْلإِكْرَامِْ, يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ, إِنِّي أَسْأَلُكَ ]الجَنَّةَ وَأَعُوذُ مِنَ النَّار[ ))
– [Allahummə inni əs`əlukə biənnə ləkəl-həmdu, lə iləhə illə əntə [vahdəkə lə şərikə ləkə ] əl-mənnanu [yə] bədi`ə-s-səmavati val-ardı, yə zəl-cələli val-ikram, yə həyyu yə qəyyumu, inni əs`əlukə [əl-cənnətə va ə‘uzu bikə minən-nəri]
«Allahım! Həmdin təkcə Sənə məxsusiyyəti naminə Səndən diləyirəm. Səndən başqa ibadətə layiq haqq məbud yoxdur. [Təksən, heç bir şərikin yoxdur]. Lütfkar və səxavətlisən! Ey səmaların və yerin yaradıcısı! Ey calal, əzəmət və kəramət sahibi! Ey əbədi və əzəli olan! Səndən [Cənnəti] istəyir [və Cəhənnəm odundan Sənə sığınıram]»
(Əbu Davud, 2/80; İbn Macə; 2/1268; Nəsai, 3/52; Tirmizi, 5/550)