Ayrılığı tanıdım seninle,ayrılığın çekilmez bir hasret olduğunu sen benden gidince anladım.Geceler hiç çekilmezmiş meğer birtürlü gün doğmazmış gecelere.
Hayallerini süsleyen,hayatını renklendiren,hergün birkez daha aşık olabileceğin o kişi yok artık bir düşünsene.Sevdiğin kişinin bir anda hayatından çıkıp gittiğini düşünde söyle.Hayatının anlamı olan o kişi yok artık,yapayalnızsın ve birzamanlar sahibi olan o eller şimdi bomboş,sahibi kimbilir nerede.
Sevmişsindir ve sevildiğini sanmışsındır olay bu.Sevdiğin için cezalandırılıyorsun sevenlerin kaderidir bu.Biliyorum çünkü bende sevdim birini,belki de sevgimi haketmeyecek birini,çok acı çektim,hergece birkez daha öldüm,tükenmek bilmeyen gecelerin içinde ben her gece bir kişiyi düşündüm.
Sevmiyorsan eğer bu bakışlar niye,seni unutmak için çabalarken niye her seferinde umut ekiyorsun yüreğime de sonra çekip gidiyorsun her seferinde.Daha fazla mı özlemeliyim seni,daha mı fazla acı çekmeliyim sence.
Ne istedim ki ben senden.Biraz daha sevseydin beni,biraz daha çabalasaydın eğer,ozaman görecektin bir aşkın nasıl yaşanabileceğini ve aşk denilen duygunun nekadar vazgeçilmez olabileceğini.
Kaybettik işte,birkez daha yenildim senin sayende.Heves mi kaldı ki artık,bir aşkı yaşayabilecek yürek kalmadı bende.Kalmadı ki bu hayata katlanma gücüm bile bitti.Kapkara gecelere güneş doğuyorda benim gecelerime bir ışık bile girmedi.Çaresizlikten değil ki kaderime ağladım ben her gece,hatıralar ceza vermez mi hiç sanıyorsun?Hep ben mi yüzleşeceğim gerçeklerle.
Şimdi ben ikimizin günahını tek başıma çekiyorum.Hakettim mi sence bu dayanılmaz yalnızlığı,hasret denilen şu kalp yarasını hakettim mi ben?Üstelik okadar çok acıtıyor ki yüreğimi,ne yaptıysam faydasız birtürlü kapanmak bilmedi.
Vazgeçtim artık bende uzaktan izleyeceğim seni....