Nedense ,sevdiğimiz giderken sıkarız kendimizi
Yalan yere doldurup ağlatmayız gözlerimizi
Bir düğüm olur kalır dilimiz,söyleyemez
Çıkmaz olur "seni seviyorum" kelimesi
Zor mu?Seni Seviyorum demek!
Belki son kez görüşümüz olacaktır,sevdiğimiz
Belki bir daha uğurlayamayacağız,
Belki de sevdiğimiz gelince biz olmayacağız,
ardından sallanmayacak ellerimiz
Belki kenetlenmeyecek eller,gözler bir daha
Belki birbirimiz için atmayacak kalplerimiz
Belki de sımsıkı,bırakmamacasına
sarmaş dolaş olamayacak bedenlerimiz
gidiyor bak,uçuyor bak,mahzun bakıyor bak!
bizler neden böyleyiz Allah'ım
zor mu?seni seviyorum demek!
sen giderken saklamış atmıştım içime
bugünse yağmur yağıyor sokaklara,caddeye
işte tam sırası gözlerim boşalt içini ne var ne yok
nasıl olsa farkına varmaz hiç kimse
sen de rahatla benim yüreğim de
Aslında zor olmaması gerek bu manada zorluk olarak görmüyorum.Ama bu çok ama çok özel çok şeyler ifade eden iki kelimelik bu cümlenin bolca türeketirlerek sanki sıradan bir sözcükmüş gibi kullanılmasınada karşıyım.
İlk defa göz göze geldiğimiz anı hatırlıyor musun?
Kaçamak bir buluşmasıydı bu gözlerimizin.
Seni istiyordum, biliyordun... Bakışların duygulu,
anlayışlıydı, özlemliydi zaman zaman.
Bakışların bir şarkı söylüyordu hiç bilmediğim.
Seni dinliyordum, bakışlarını dinliyordum.
O gün ilk defa seni gördüm. Düşün, sen
dünyaya geleliberi kaç yıl geçmiş aradan.
Düşün, ne kadar çok özlemiştim seni.
Öyleyse hiç gitme, ne olur? Vereceğin her
kedere razıyım. Acıların en büyüğünü sen
tattır bana, zehirlerin en şiddetlisini senin
elinden içeyim. Ama gitme ne olur?
Şimdi sendeyim, seninleyim, seni yaşıyorum.
Beni bana bırakma!
Senden bir parçayım artık, belki de baştanbaşa
sen oldum farkında değilsin. Beni bana bırakma!
Sen olduğun için mutluyum. Sen olduğum için de.
İstersen ben olma. Hiç benim olma.
Ama bırakma beni ne olur?
Beni, bana bırakma!