Selam Mainbord Su an izledigim bir haberi izledim gercekten agladim neden mi Bir ilimizdeki Adi serefsiz insanlar. Ugruna Yüzbinlece milyonlarca Sehit verilmis Bayragimizi Ayaklarinin altina aldiklarini gördüm yakmak istediler Ama Her zaman oldugu gibi vatanina bagli Bir Türk Polisimiz Bayragimizi O Adi serefsizlerin elinden almayi basardi Bu yazimdan dolayi Belki ceza alabilirim Yada Atilabilirim Ama icimden gelenleri yazmak böyle bir durumda benim en tabii hakkim ve bende bu hakkimi kullandim
ve ne acidir ki Bu vatanin ekmegini suyunu iciyor ama En serefsizlik olarak görünen VATANA Ihanet ediyor Ve oradaki bayragimizi yakmaya ayaginin altina alan kisiye de bir tanecik olsun kursun SIKAMIYOR
Ilginizden dolayi tesekkür ederim Arkadaslar Ama her yerde her konuda oldugu gubu alaya alanlar oluyor burada oldugu gibi yazilanlari okumadan cevap yazanlar bilmedigi halde dogru oldugunu ima eden ler bilmemek ayip degil ögrenmemek ayip
Selam Arkadaslar Bircok Yerde Bircok Yazida TANRI Kelimesini görüyoruz ve okuyoruz ve bircok kiside TARI Hasa Allah Adi deniliyor vede biliniyor Ama TANRI demek Allahu Taala anlamina Gelmiyor Ben bu yanlisligi bir nebze olsun düzeltmek istedim'
"TANRI"DAN, "ALLAH"A...
İnsanoğlu, asırlar ve asırlar boyunca, karşılaştığı pek çok olayın üstesinden gelememenin aczi ile; bir yerlere, bir şeylere sığınma, bir şeylerden medet umma duygusu içinde, aklı erebildiğince çeşitli nesnelere tapınma hissi duymuştur.
Bu tapınma, medet isteme, başarı isteme gibi duygular da doğal olarak insanı çeşitli tanrı kavramlarına yönelmeye ve onlardan arzuları doğrultusunda birşeyler umut etmeğe itmiştir.
İşte bu yöneliş içindeki insan, kendisinde güç vehmettiği, arzuladıklarını verebileceğini sandığı çeşitli nesneleri artık bir tanrı olarak görmeğe başlamış; ve böylece de tanrılara tapılma dönemine girilmiştir.
Tapılacak tanrıları önce yeryüzünden seçen insanoğlu, bu anlayış içinde, kâh madenlere, kâh nebatlara, kâh da hayvanlara tapınma yoluna gitmiştir...
Daha sonraki aşamada, yeryüzündekilerin de bir tanrı değil, kendisi gibi bir ölümlü olduğunu fark edince; Nebi ve Rasûller tarafından yeryüzünde yaşayan bu varlıkların tanrı olamayacağı kendilerine idrak ettirilince, artık bu tanrılarına tapmaktan vazgeçmişlerdir... Ancak ne var ki, bu defa da semada bulunan, tanrı kabul ettikleri varlıklara yönelmişler ve çeşitli yıldızlara tapınmaya koyulmuşlardır...
İnsanoğlu neyin üstesinden gelememiş, neyin sırrını çözememiş ise, o, insan için bir bilinmez güç olarak kalmış ve onda bir "tanrılık" kavramı kabul edilmiştir...
Oysa yerde veya semâda bir tanrı fikri günümüz bilimsel verilerine tamamiyle ters düşen varsayımdan başka bir şey değildir... Ve nitekim bu bilimsel gerçekliğe ters düşen varsayım Kur'ân-ı Kerim tarafından da kelime-i tevhidle "tanrı yoktur" ifadesiyle reddedilmektedir..
Asırlar ve asırlar öncesinde ateşe ve yıldızlara tapınarak, "tanrı" mevhumu ile kendini kozaya hapseden insanoğlu; daha sonraki devirlerde de yetiştikleri çevrelerin şartlandırmaları ile, tefekkürden uzak bir biçimde yaşam sürmelerinin pahasını "tanrılarına" köle olmak ve bununla kendilerini tatmin etmek suretiyle ödemişlerdir... Elbette ki kozalarını günden güne daha kalınlaştırmak ve daha içinden çıkılmaz hale getirmek suretiyle!...
Hazreti Muhammed Aleyhisselâm , Mekke' de kendisinin "ALLAH RASÛLÜ" olduğunu açıkladığı zaman, sadece KÂBE'de 360 tane tanrıyı sembolize eden, 360 tane PUT bulunmaktaydı!.. İnsanlar, her biri bir ayrı görev yapan 360 tanrıyı simgeleyen bu 360 puta tapınarak tatmin yolu içindeydiler...
Düşünemiyorlardı yerde ya da semâda bir tanrı olamayacağını... Çünkü henüz evrenin gerçek boyutları hakkında bir fikirleri yoktu!...
Yeryüzünde, ya da semada bir yıldızda oturup, dünyayı ve dünya üzerindeki insanları yöneten; onların işlerine kâh karışıp, kâh da onları kendi hallerine bırakıp imtihan eden; yukarıdan insanların davranışlarına bakıp, onları tanımaya çalışan; ve nihayet hoşuna giden işler yapanları cennetine, emirlerine uymayanları da cehennemine yollayacak olan bir tanrı!..
İşte bu vehim içindeki insanoğlunun. o yeryüzündeki ya da semâdaki tanrısına yaranmak, onun gözüne girmek için, yapmadığı saçmalıklar kalmıyordu...
Hatta, Hazreti Ömer'in ifadesiyle, kurabiyeden, tanrılarını sembolize eden putu yapıyor; önce onun karşısına geçip tapınıyor; sonra da oturup afiyetle o tanrıyı temsil eden putu yiyorlardı.... Ve hatta, vehmettiği, var sandığı tanrıya yaranmak için sekiz yaşındaki kızını diri diri mezara koyup üzerine toprak atarak, onu ölüme mahkum ediyorlardı !..
TANRI - İLÂH, tapınılan varlık anlamına gelir.. Öğülen, yüceltilen, büyütülen ve bütün bunların karşılığında da kişiye istek ve arzuları istikametinde bağışlarda bulunacağı umulan varlıktır TANRI!..
O tanrı, sana bir takım emirler verecek; ve sen, onun emirlerine uyarak onun gönlünü edeceksin, ki seni cennetine soksun; sana sayısız dünya güzellikleri bağışlasın; ya da kendi hür aklın, hür iraden ile ona karşı gelmek suretiyle onun düşmanlığını kazanacaksın ve o da bu yüzden senden intikam alıp, seni türlü türlü azaplara dûçar edecek!..
İşte insanlar bu yanlış, batıl ve ilkel düşünce ve inanç içinde tanrılara taparlarken; Hazreti Muhammed Aleyhisselâm, "ALLAH RASÛLÜ" olduğunu, almış olduğu vahiy sonucu olarak açıklayıp; artık insanların tanrıya tapmaması için elinden gelen gayreti göstermeye başladı..
"TANRI YOKTUR SADECE ALLAH VARDIR" mesajıyla insanlara gerçeği anlatmaya başlayan Hazreti Muhammed'in vurguladığı bu gerçek, KELİME-İ TEVHİD şeklinde formüle edilmişti...
Tanri KElimesinin Gercek Anlamida ( Tengri )dir bu ise gökkubbe ile alakali bir kelime dir yanlisim var ise düzeltin lütfen
Gercekten Harika Her ikinizin kide Özürdileyerek benim de bir uyarim olacak NOKTALI_VIRGUL Arkadasim Yazilarinin arasinda TANRI Kelimesini kullanmissin Tanri demek Allhu Taala demek degil tam tersine Bambaska bir kelime Eger onu düzeltirsen Daha hos ve güzel olur
Dondurucu bir kış gecesi. Rüzgar evin damını dövüp durmakta...Kah pencereleri zorlamakta, kah kocaman ağaçların belini bükmekte, kah yürek hoplatarak ıslık çalmakta...Rüzgarın ve boranın çıkardığı ses geceye hakim...
Camları demir bir balyoz gibi döven, kapıları gıcırdatan rüzgarın sesiyle herkes uykunun derin iklimlerinde...Beyazıtın mübarek annesi de derin uykularda...Bir ara uykuyla uyanıklık arasında yattığı yerden oğluna seslendi:
Tayfun, oğlum!.. Suuu...Susadım!..
Küçük Tayfun birden yerinden fırladı, buzlarla çevrili su testisini eline aldı...Ve annesinin yatağının başına koştu...
O da ne?
Anne çoktan kendinden geçti.Yeni bir uykunun iklimlerine dalıvermişti.Ne aklında su kalmış, ne de oğlu...
Harika çocuk, annesini uyandırmaya kıyamadı ve buzlu testi elinde beklemeye koyuldu...Ne vakte kadar bilinmez...Belki saatlerce, belki gece boyu, belki daha az bir zaman...Hep o halde kaldı ve gözlerini annesinden bir nefes bile ayırmadı...
Şimdi uyanır, şimdi su isterde veririm düşüncesiyle hep bekledi...Nihayet nice zaman sonra kadın gözlerini açtı ve seslendi:
-Su! Hani yavrum su?
Beyazıt, ak çiçekli gül dalı misali suyu uzattı:
İşte tatlı annem!..
Hale bakınız ki, soğuktan Beyazıtın elleri testiye yapışıvermişti.
Dondurucu, titretici soğuk gibi, yüreklerinde takat getiremeyeceği bir manzara...Bu akıl almaz manzarayı göz ucuyla gören anne, gönlünün ta derinlerinden kopup gelen bir sesle içli içli inledi:
Allahım!..Ben Tayfundan razıyım, sen de razı ol!..
Sonra nur yumağı çocuğu kendisine doğru çekti, alnına bir öpücük kondurup şiddetle kucakladı ve duaların en güzelini yaptı:
Bilginler sultanı olasın
Ve o harika çocuk, ileride bilginler sultanı oldu ve ünü her yerde duyuldu...Ve kıyamete kadar da şanla şerefle yücelecek.Ne mutlu ona!...
Bir zamanlar her soruya insanı şaşırtacak cevaplar veren akıllı bir çoban çocuğu varmış. Şöhreti etrafa öyle yayılmış ki, kral da merak edip çocuğu saraya davet etmiş:
Sana üç soru soracağım. demiş.
Birinci sorum şu: Dünyadaki bütün denizlerde kaç damla su vardır?
Haşmetli kralım...Yeryüzündeki bütün ırmakların akışını durdurun bir süre...Ben sayarken yanlış olmasın. Sonra ben size denizlerde kaç damla su olduğunu söyleyeceğim...
Bu akıllıca cevaba hayret eden kral ikinci soruyu sormuş:
Gökyüzünde kaç yıldız vardır?
Çoban çocuğu:
Bana büyük bir tabaka kağıt verin. demiş.
Kağıt getirilince, üzerine sayılamayacak kadar nokta koymuş.Sonra kağıdı krala uzatarak:
Bu kağıdın üzerinde ne kadar nokta varsa gökyüzünde de o kadar yıldız vardır.Sayın inanmazsanız. demiş.
Kral son soruyu sormuş:
Sonsuzluk nedir?
Bizim köyde bir dağ vardır. Yüksekliği, genişliği, uzunluğu tam bir saat çeker.Oraya yüzyılda bir kuş gelir ve gagasını bir kayaya sürter. Bütün dağ yok oluncaya kadar, sonsuzluğun yalnız bir saniyesi geçmiş olur.Gerisini siz hesaplayın...
Çocuğun zekasına hayran kalan kral:
Sen bütün sorduklarıma bir bilgin gibi cevap verdin.Şimdiden sonra benim sarayımda oturacak ve öz oğlummuş gibi saygı göreceksin. demiş.
Üç kadın çeşme başında toplanmış konuşuyorlardı.Az ötede ihtiyarın biri oturmuş, kadınların çocuklarını methetmelerini dinliyordu.
Kadınlardan biri: -Benim oğlum öyle marifetlidir ki, hiç kimse bu konuda onunla boy ölçüşemez...Tam bir cambazdır o! İp üzerinde bir yürüse de görseniz.
Diğer kadın heyecanla atılarak: -Benim oğlumun sesini bilseniz, dedi.Tıpkı bir bülbül gibi şakır.Yeryüzünde hiç kimsenin böyle bir sesi yoktur.Allah vergisi bu...
Üçüncü kadın susup duruyordu.Diğerleri sordular: -Sen çocuğunu niye övmüyorsun? Nesi var ki? -Çocuğumun çok üstün bir tarafı yok ki...Ne diye durup dururken öveyim onu.
Kadınlar kovalarını doldurup yola koyuldular.İhtiyar adam da peşleri sıra yürümeye başladı.Kadınlar ağır kovaları taşımakta güçlük çektikleri için ara sıra duruyor ve dinleniyorlardı.Sırtları ağrı içindeydi. Bu sırada çocukları onları karşılamaya çıktı.
Birinci çocuk hemen elleri üzerinde havaya kalkmış, çeşitli marifetler gösteriyordu.Kadınlar gözleri hayretten büyümüş haykırdılar:
-Aman ne kabiliyetli çocuk!.. İkinci çocuk altın gibi bir sesle öyle güzel şarkılar söyledi ki, kadınlar gözleri yaşlarla dolu hayranlıkla dinlediler onu... Üçüncü çocuk koşarak geldi, annesinin elinden kovayı aldı ve eve kadar taşıdı.
Kadınlar ihtiyara dönüp: -Bizim çocuklarımız hakkında ne diyorsun, dediler. İhtiyar şaşkınlıkla: -Çocuklarınız mı? Dedi. Onları bilmem. Yalnız biri vardı, annesinin elinden kovayı alıp eve taşıdı. Onu çok beğendim...
Selam Arkadaslar Sizlerin de begeneceginizi umdugum Cok güzel ibret verici animasyonlardan bir demet Emege saygi
Acilan Sayfalari Asagiya Biraz indirirseniz Animasyon u Görebilirsiniz