xewn u hevi
Üye
07.09.2005
Onbaşı
591
Onbaşı
591
Hakkında
-
arkadaşlar bana göre kavram karmaşası yaşamanın bir anlamı yok...anlatılmak işstenen yanlış anlaşılmaya mahal vermiyorsa yeterlidir...
ben milkboy kardeşimizin yazısını beğendim....
belki tashihi daha güzel yapabilrdi...
ama bu da artık islam odasının ciddi konuların tartışıldığı bir mekan haline gelip kalitesi en üst seviyeye çıkarsda olacak bişey
-
Konu: RU'ZER'İNdünyada güneşin doğuşunun en harika izlendiği yerden güneşin doğuşunu izlemek istermisiniz.........
belki diyeceksiniz bu konunun derin duygularda ne işi var.....
valla bu doğuşu izleyipte derinlere dalmamak mümkün mü,,,,,,,,,,,
biraz sabredip izlerseniz sonuna kadar, anlayacaksınız ve bana hak vereceksiniz...
işte Nemrut dağından güneşin doğuşu.
ru'zer'in
-
Konu: ÖZEL INSANLARAtebrikler ...hiç fena değil....ellerine sağlık.......
hallavye ye katılıyorum.........
-
türk değilim ama açıkcası bu tür kelimelerin kullanımını dile hakaret olarak gördüğüm için tasvip etmiyorum ve türkçe konuşurken kullanmıyorum....
hele dilin kültürel yapının ve nihayetinde benliğin aynası olduğunu düşünürsek (çünkü bir medeniyetin kökenin uluhiyeti dilinde yatar)
durumun ne kadar ciddi oduğunu daha da kavrarsınız sanırım..........
kampanyayı destekliyorum..........
-
Konu: NAMAZ VAKİTLERİeyvallah kardeş...........sağolasın.............bakalım bi.............
-
çok zor be üstad.....
okuyunca şeytandan korunmanın ne kadar zor olduğu anlaşılıyor.
ne mutlu bunları yapabilene ama, bunları yapabilmek için ciddi bir zihin yapısı lazım...modern insan bunları kaldıramaz.........
-
Konu: BALKONbu şiir ödül almıştı yanlış hatırlamıyorsam....
çok güzel.......ilk orta okulda okumuştum bunu..........
-
Konu: HIZIRLA KIRK SAATeyvallah be kardeş...
en güzel şiirlerinden biri hızırla kırk saat...
sağolasın....seçkin her zamanki gibi çok güzel......
- gözlerine ve sesine.........
-
Konu: ahhhh mezopotamyaMezopotamya
Ben Mezopotamya !...
Asya'nın nazlı kızı.
Bereketin, bolluğun ve sevdaların diyarı...
Sevgi ve kin,
Öfke ve hırs,
Savaş ve barış bende anlamlandı.
Bende vücut buldu ruh,
Tarih benimle başladı...
Özgürlük göbek adımdır,
Dağlarımda ve ovalarımda,
Zümrüt yeşilinde
Ve güneşin sihirli renklerinde,
Rüzgarın o karşı konulmaz,
Muhteşem ritminde bir kısrak olur,
Fırat'la yarışır,
Dicle'de dinginleşirim..
Nemrut'ta kara kartalın kanatlarında
Tanrılara meydan okurum...
Eridu'da Gılgameş olur, Enkidu'yu ehlileştiririm,
Hammurabi olur 282 ile düzen getiririm...
Tanrıça İştar benimle aşık atamaz,
Çünkü özgürlük ve sevdanın pınarı benim..
Çünkü ben Mezopotamya'yım
Asya'nın nazlı ve biricik kızı...
Güneş;
Önce
Ve en güzel bende doğar.
Yayılır çekinmeden,
Çırılçıplak dolanır gün boyu
Ovalarımda, dağlarımda...
Kah bir kelebeğin kanadında,
Kah yeni doğan bir kuzunun yanıbaşında,
Bazen tohuma duran bir çiçeğin tomurcuğunda
Bazen de İzlo'nun doruklarında akşamı getirir...
Vedalaşırken batımda,
Mor gecede ayın en güzel yüzüne emanet eder beni,
Ertesi günde buluşmanın sevgi ve coşkusuyla...
Çünkü ben Mezopotamya'yım
Güneşin ve ayın maşuku...
İnsanlarım mert ve sevecen,
Çünkü benim suyumu içtiler,
Ekmeklerinde, sevgiyle büyüttüğüm başaklarım
Ayranlarında, sütümle beslediğim,
Mis kokulu otlarımın tadı var...
Çünkü onlar benim çocuklarım,
Ruhları bende bedenlendi...
Özgür, mağrur ve sevgi dolu....
Zamansız zamanlar,
Dokunulmamış zaman aralıkları,
Çağlar ötesi kültürler,
Atlar ve atlılar,
Diller ve dinler,
Gelenek ve renklerle,
Çocuklarımın içindeki evrenim ben.
Tıpkı;
Güneşin etrafında dönen dünya gibi,
Etrafımda sevgiyle, coşkuyla dönerler.
Geçmiş ve geleceği,
O an yaşatırım onlara,
Geçmiş ve geleceğe saplanmadan...
Ateş ve su;
Benim şahitliğimde evlendi,
Ateş sunakları,
İlk ve en önce,
Benim için yakıldı.
Gündüzlerin gündüz,
Gecelerin gece olduğu,
Uçsuz bucaksız,
Bir sığınak oldum çocuklarıma...
Kıl çadırlarda,
Yaşama yön veren rituellerde,
Hep baş köşede oldum;
Mırra;
Ateşin, suyun
Ve çocuklarımın
Hediyesi oldu bana.
Çünkü;
Yiğitlik,
Ahde vefa,
Barış ve hoşgörü,
Toprağıma ve insanıma verdiğim mayamdır...
Çünkü, Ben Mezopotamya'yım,
Asya'nın mağrur ve anaç kızı...
En iyi bağbozumları bende olur,
En iyi şarabı, en tatlı şırayı ben veririm
Belki de bundandır,
Benim topraklarımda aşk,
Sevmek ve sevilmek,
Şarap tadında olur...
Bundan değilmi ki;
Babil Kralı Nabukodonosor,
Sevdası için Mardin'den Şamran'larla
Şıra akıttı yüzlerce mil aşağılara,
Bundan değilmi ki,
İskender Zınnar'a ;
Prenses Fahriyye ve Ravza cennet bahçelere,
Şad Buhari Mardin'e yerleşir..
Timur, Kustus, Antonius ve daha nicesi,
Bu sevdanın peşinde topraklarıma kan bulaştırdılar...
İhanet ektiler topraklarıma;
Kelepçe vurdular çocuklarımın gözyaşlarına...
Dağlarımda ağaç bırakmadılar, çıplak kaldım,
Utanırım..ele güne karşı,
Utanırım.. aya, güneşe karşı
Çünkü ben Mezopotamya'yım,
Asya'nın nazlı ve özgür kızı...
İbrahim bende doğdu,
Sin Mabedinde aya ve yıldızlara yakarırken doğruyu buldu...
Zarathustra, Mani ve Yezidiliğe ben ilham oldum,
İlk Hıristiyanlara ben kucak açtım
Lorna ve Anastisiupolis ile, İslam'ın yolunu ben açtım
Dermetinan'da Hacı Kemal,
Kosar'da Hoca İhsan, Selman-i Pak ve niceleri İslam dediler;
Moşe Bar Kifo, Hanna Dolabani;
Hammara'da, Deyru'z Zafaran'da, Mor Mihail'de Mesih demediler mi?
Ekmeğim, suyum ve güneşim hepsine yetmedi mi?
Yetmedi mi? Zeytinim incirim ve narım...
Utanırım anamdan, kardeşlerimden, çocuklarımdan
Utanırım güneşten, aydan ve rüzgardan...
Utanırım, aç yatan bebelerden, dedelerden,
Utanırım, el kapısında iş dilenen civanlardan,
İçtiği suya pislik bulaşmış analardan, babalardan utanırım..
Çünkü ben Mezopotamya'yım
Asya'nın nazlı ve mağrur kızı...
Necat İLTAŞ
(1998)
-
Konu: Aşk SenfonisiKAYGAN ZEMİNLERDE AŞK SENFONİSİ...
Tarihin günahları
bir öfke oldu ölümüne
gizlendi,
gömüldü hayat veren toprağın
gizemli derinliğine.
Ölüm sessizliğinde bir karanlık,
karanlığa bürünmüş bir sessizlik,
bir tül sessizliği
geceyi örten
beklemekte ölümüne
beklemekte kan ter içinde.
Tutuşmuş bir ucundan yüreğim
kanar,
yanar için için
korkak bir ağustos gecesinde
yakılan ateşe.
Tutuşur, derinleşir
karanlıklaşır, hainleşir
belki bir korkak haziranda tekrar
bilinmez.
Gebe olacak soluk soluğa
doğuma ve ölüme
aynı anda
aynı zamanda.
Yaz yorgunu çiçekler
rüzgara bırakılmış
tedirgin topraklarında yüreğimin
boyun bükmekte
çaresiz.
Boyun bükmekte
kimbilir kaç mevsime
hazan yazmış dudakların,
yarısı kan, yarısı toz içinde
geçmişin hatırasını gizleyen
kırık bir ayna,
sevdalı yüreklerden yelken alıp
toprağa, sulara gömülen hatıralar
boyun bükmekte.
Karanlık
bir mızrak gibi çökerken
yanan bağrıma,
anlatır bu şehir kendini,
anlatır korkularının
bir eylülle başlayan
ve yine hazanda biten sevdasını.
Hoyrat bir rüzgarda
ölüme hayal kurar umutlar.
Zamanın acımasız penceresinde
güller ve ağlayan yaseminler olur
hayatın kendi kendini
yok etmesinin tanığı.
Ve şimdi
ölümünü ispat etmiştir karanlık.
Kimbilir
hangi hoş nağmeler dolanırdı
bulunduğu odada.
Sabah rüzgarlarına eşlik eden
bir acem-aşiran melodi
yok artık
bir akrep yalnızlığını andıran
karanlık duvarlarında.
Mızrabı yitik, yıllanmış
çaresiz bir ud gibi
kahrolmakta düşlerim,
saksısından uzak yaseminlerin beyazında
hala mor kanamakta yüreğim.
Yüreği doruklarda bir genç kız
gözlerinde bir ayrılık şarkısı,
ıslak, ağlamaklı
tutkun maviye.
Akşam hüzünle inerken şehre
firari dudaklarında bir sevda türküsü,
henüz bir kadın dudağının
lezzeti dudaklarına sinmemiş sevdalısına
yazdığı şiiri arıyor
o yarım kalan,
o hep yarım kalacak olan şiirini.
Çok şey yarım kaldı;
söylenmemiş sözler,
sevgiliye yapılacak en güzel teklif,
ödenecek senetlerin akıbeti,
belki de "evet" olacak bir cevap.
Hep yarım.
Feryatlar dolaşıyor gökyüzünde.
Bu gidiş, bu yolculuk
kan yorgunu yüreklerden
yaş yorgunu gözleredir.
Şöyle diyor bir şair,
bir ses son kez şöyle diyor
boğazında hıçkırıklarla:
"Gidiyorsun ciğerparem birtanem
Bir sonun başlangıcına
İhtiyacın yok artık
Hıçkırıkla, gözyaşlarına
Hıçkırıklar kalanlarda
Gözyaşları yalanlarda
En sevdiğim canım insan
Şimdi, şimdi artık karanlıklarda
Zaman geri dönebilseydi
Gözüm son kez görebilseydi
Sarılmak isterdim sana
Elimden gelebilseydi."
Yüreklere bir kırbaç gibi inen
karanlığın öfkesinde
bir kırık plak
uzaklarda
döner durur hüzünle.
O denizi gözleriyle maviye
boyayan kız
gözyaşlarını koyup rüzgarın önüne
tarifi imkansız acılarla
bir yolculuğa çıkar.
Der ki :
"Senden uzakta gülüm günlerim geçer
Geçer amma geçer de yüreğim ezer
Neden bıraktın da gidiverdin sen
Beni yalnız koyup ölüverdin sen
Yıllar geçse de gülüm unutmam seni
Ömür bitse de gülüm unutmam seni
Sende hasretim
Yıllarda nefretim
Kalbimde yaş donar
Sende hasretim
Yıllarda nefretim
Kalbimde yaş donar."
Bir ay geçti,
yine bir gün
yine bir ay geçecek sensiz.
Yıllar yılları kovalar belki de "unutmaya hasret",
şiirler:
"Bir yıl sürer
ölüm acısı yirminci asırlarda"
der demesine
der de hala
o en iyi ilaç "zaman" da
kendine bir çare
kendine bir ilaç arar, durur.
Buruk yüreğim
ölümüne buruk.
Sen
zifiri karanlığın ortasında
ışıksız kalmanın
ne demek olduğunu
bilemezsin be kardeşim,
neon lambaların altında
düşlerinle gezintiye çıkarken.
Işık
umut olmamıştır
senin için hiç.
Unutma;
hüznün, ihtirasın
yalvarışın da namusu vardır.
Sen
susuz kalmanın acısını
bilemezsin be kardeşim,
elinde;
Küba'lı genç kızların
bacağına sürülerek hazırlanan
kocaman puron,
terleyen bardağından
Fransız şarabını yudumlarken.
Sen
kış gecelerinin amansız soğuğunda,
ellerin çırılçıplak,
yüreğinde umutlar solgun
belki de yalınayak,
gözlerinde yarım damla yaş
o anlatılmaz acıyı
bilemezsin be kardeşim,
en sıcak otel odalarında,
avuçlarında
karanlık gecelerin korkusuz hayali,
terleyen düşünceler gezerken
ve sen
tarifsiz keyifler içindeyken.
Sen
sevdiğini kaybetmenin,
sen
aşksız kalmanın acısını
bilemezsin be kardeşim,
çünkü
sen hiç sevmesini bilmedin ki.
Ey kara gecelerin
kara gömlekli
kara yürekli
kara mimarları,
bu feryat, bu sesleniş size.
Tarihin amansız tokadını yemeye alışık
ey insanoğlu
üzülme
sarılır yaraların gün gele,
senin gözündeki yaş
benim yüreğime aktıkça benim yüreğimdeki umutlar
senin düşüncende filizlenir,
sevgililer kavuşurlar birbirine,
toprağa karışsa da
o kırık ayna
yansıtır hatıralarını geleceğe.
Fırsat ver
bu hüzün, bu ızdırap
seni kendine biraz daha yaklaştırsın.
Gördün işte;
gözleri çekik, rengi siyah
dili farklı olsa da
her çocuk oyun ister,
her aşık
ilk el tutuşta
ilk öpüşte heyecan duyar,
her genç
umutla soyunur kavgaya,
sevdaya ve özgürlüğe.
Her insan
ateşi tutunca yanar
yandığı gibi acı çekene,
ağlayınca
gözünden akıttığı yaştır
iki damla
birbirinin aynı.
Ve şimdi
güneşe tutulmuş bir nergis demeti gibi
kurumadan gözyaşlarımız,
her şeyi
ama her şeyi
sevginin potasında eritip
aydınlığa doğru, karanlığı delerek,
sevgiliye açan bir çiçek heyecanıyla
uzanmak zamanıdır.
Belki de bu
son şans
son şansımızdır.
Tarihin günahları
bir öfke oldu ölümüne
gizlendi,
gömüldü hayat veren toprağın
gizemli derinliğine.
Ölüm sessizliğinde bir karanlık,
karanlığa bürünmüş bir sessizlik,
bir tül sessizliği
geceyi örten
beklemekte ölümüne
beklemekte kan ter içinde...
Dr. Arif Ali ALbayrak...
-
eyvallah üstad.....zevkle okudum....çok hoşuma gitti....galiba yakında senin yazıları toplayacam...........vallahi...........
Allah'ın yolu doğru yoldur...
ihdine sıratal mustakim......
-
Konu: IRMAKkardeş şairin ismini yayımlamamışsın.........
arkadaşlar alıntı yaptığınız şiirlerin mutlaka kaynaklarını belirtin.........
emeğe saygı lütfen......
bu şiir cahit zarifoğluna ait ve ismide ırmak değil........
lütfennnnnnnn..........................
bu arada şiir zaten çok güzel....zarifoğlunun şiirlerini yargılamanın bile hiç bi anlamı yoktur..........
güzel seçki milkboy......
-
Konu: Teknik destekya bunu ilk okuduğumda ne kadar gülmüştüm....vallahi........karnıma ağrılar girmişti.........
-
Konu: Şemşi Paşa Pasajıbende söyleleyemiyorum bi türlü.............